Kolekcja Hermansdorferów
Obraz Alfreda Lenicy pt. Lęk (1967)
w krajobrazie życia codziennego Hermansdorferów.
Przed nim zdjęcie Heleny Szymańskiej.
Kolekcja Hermansdorferów składa się z dwóch części. Pierwsza, to niewielki zespół obrazów, należących niegdyś do wyposażenia jadalni inspirowanej sztuką góralską. Razem z meblami i kilimami tworzyły spójną estetyczną całość, w której dzień powszedni splatał się ze sztuką. Meble zostały na Sobieszczyźnie, obrazy jednak Helena Szymańska zdołała wywieźć ze Lwowa w ostatnim rzucie akcji przesiedleńczej. Długo leżały w kufrach, zanim mały Mariusz dorósł na tyle, aby je przejąć wraz z marzeniami ukochanej babci i związać z nimi własne życie. Wśród nich znajdują się mało znane lub zupełnie nieznane prace Władysława Jarockiego z pierwszego okresu jego zauroczenia kulturą Podhala, rysunek Leona Wyczółkowskiego, portret młodej góralki Karola Zyndrama Maszkowskiego. Wielki zimowy pejzaż okolic Howerli. Chwile zatrzymane w czasie.
Właściwa część kolekcji, zgromadzona głównie w latach 1970-1980, obejmuje ponad 200 dzieł artystów współczesnych. Najliczniej są tu reprezentowane prace Jana Lebensteina oraz Zbigniewa Makowskiego, są również obiekty takie, jak rzeźby Emilie Beneś Brzeziński (1992) czy monumentalny dyptyk Leona Tarasewicza (1987), które nie zostały ujęte w żadnym z katalogów, wydanych w roku 2013 i 2017. Jest dokumentacja sympozjum plastycznego Wrocław ’70, obfita korespondencja z Jerzym Ludwińskim, Markiem Oberländerem, Andrzejem Matuszewskim, Tadeuszem Różewiczem. Pamiątki niezwykle ciekawego półwiecza w sztuce i życiu kulturalnym Wrocławia. Opracowanie zbiorów na równi z ich promocją oraz udostępnianiem należy do zadań Fundacji i będzie realizowane w nadchodzących latach.